Stedelijk Museum Amsterdam

Koningin Beatrix heeft zaterdag 22 september het Stedelijk Museum in Amsterdam heropend dus vonden Jeroen en ik het gepast om afgelopen zondag in haar voetsporen te treden.
Het was een heerlijke nazomerdag dus aangekomen op het Centraal Station besloten we om lopend langs de grachten naar het museum te lopen, onderweg natuurlijk wel even gepauzeerd voor een kopje koffie.

Aangekomen bij het museum bleken meer mensen op het idee gekomen te zijn, het zag er drukker uit dan het in werkelijkheid was, we waren vrij snel binnen. Ik vind het fijn als een museum een duidelijke route aangeeft, en dat is in het Stedelijk het geval, als je de benummering volgt sla je geen tentoonstellingsruimte over. Er zijn drie etages waar van alles te zien valt. Beeldende kunst van 1850 tot 1960 o.a. van Mondriaan, Chagall en Kadinsky maar ook vormgeving van 1900 tot nu. Meubelen, glaswerk, keramiek, gebruiksvoorwerpen, affiches, foto's en zelfs een volledige constructivistische slaapkamer uit de jaren 20 van Rietveld.

De verscheidenheid en de losse chronologie die in het museum gehanteerd wordt is tegelijkertijd verrassend en wat verwarrend maar over het algemeen is het zeer de moeite waard er eens een kijkje te nemen, door die verscheidenheid zitten er voor iedereen elementen in die inspireren en zijn er ook collecties waarvan je denkt: Waarom? Een foto van een blote man de over een stoel plast is niet mijn idee van prettige kunst.

Na het opsnuiven van al deze al dan niet door ons gewaardeerde cultuur waren we wat hongerig geworden en besloten we om bij café Luxembourg hun weergaloze bittergarnituur te gaan gebruiken met een wijntje er bij. Je kan er ook zo heerlijk zitten op het afgeschermde terras.
Na aangesterkt te zijn het Begijnhof bezocht en wilde Jeroen even naar de Apple Store om aldaar de I-Phone 5 alvast te beroeren die hij binnen niet al te lange tijd in zijn bezit zal hebben.

Het weer bleef maar uitnodigen om buiten te wandelen zodat we door de stad naar de zelfkant van Amsterdam zijn gelopen, de Zeedijk, Nieuwmarkt en een stukje Wallen, hoewel zelfkant, dit gedeelte is in de loop der tijd opgeknapt en er zijn heel veel eetzaakjes gekomen waarvan wij er één hadden uitgezocht, na het copieuze bittergarnituur hadden we niet écht honger meer, dus kozen we voor een tapasrestaurantje. Daarna was het tijd om weer op huis aan te gaan.

In april 2013 gaan we dit nog eens doen als het Rijksmuseum, als God het wil, zijn deuren weer (her)opent.