maandag 30 april 2012

Mikey: an update

In mijn blogje Slechte tijding van 10 april berichtte ik over het auto ongeluk wat Mikey en zijn vrouw Dani in Mexico hebben gehad. Z'n moeder en later ook zijn vader zijn toen naar Mexico gereisd om bij hun zoon te zijn, die slapend werd gehouden voor beter herstel, en om Dani bij te staan.

Inmiddels zijn ze weer terug in Engeland, Mikey met een speciale medische vlucht. Momenteel is hij in revalidatie waar hij een 6 weken durende behandeling krijgt zonder medicijnen om z'n lichaam weer op de goede manier te laten functioneren. Mocht hij goede progressie maken dan mag hij in de weekeinden naar huis.

Zijn moeder, die ons op de hoogte houdt, vertelde dat hij nu nog wat in de war is vanwege zijn dagenlange buiten bewust zijn en hij niet zo goed begrijpt wat er nu allemaal gebeurd is, hij stelt gerichte vragen die dan worden beantwoord, maar in zijn beleving heeft hij i.p.v. een ernstig auto ongeluk drie (!) vliegtuigcrashes doorstaan. Dit kan nog een paar dagen duren, maar hij komt iedere dag een beetje meer bij ons terug zegt Beverley.

En alsof het allemaal nog niet hectisch genoeg is, hoorde ik vandaag dat zijn vrouw Danielle zwanger is!
Ik had een kaart naar hem geschreven met daarin de vaststelling dat ze niet 'the honeymoon out of a romance novel' hadden beleefd, maar mocht zo'n situatie in een boek of film plaatsvinden zouden we zeggen dat het nogal ongeloofwaardig is.

Mikey is op de hoogte en in zijn huidige staat van delirium wil hij de baby Mowgli gaan noemen. Er kan gelukkig voorzichtig weer met wat humor naar de dingen gekeken worden omdat volledig herstel te verwachten is.

Mikey met z'n moeder Beverley




zondag 29 april 2012

Televisietijd: Q en Q



Serie 1 "Een Mislukte Foto" uitgezonden van 5 oktober t/m 28 december 1974, herhaald in 1983 en 1995.
Serie 2 "Kunst- en Vliegwerk" uitgezonden van 3 januari t/m 27 maart 1976.
Beide series zijn op DVD verkrijgbaar.










Ik vond het destijds een ongelofelijk spannende serie, en toen ik later de DVD's bekeek vond ik het nog steeds leuk en vooral op fantastische wijze een tijdsbeeld neerzetten, een tijdsbeeld wat ik me nog zo goed kan herinneren.
Twee jongens komen elkaar tegen in het fictieve dorpje Runkum en komen er achter dat hun beider achternamen met een Q beginnen, Aristides Quarles van Ispen (Erik van 't Wout) en Wilbur Quant (Martin Perels). Ze sluiten vriendschap en de fotohobby van Aristides zorgt er voor dat ze per ongeluk op een misdaad stuiten, de volwassenen geloven hun ontdekking niet behalve de oudoom van Aristedes, Reinier (Bob de Lange). Samen met hem gaan ze op onderzoek uit wat voor die tijd heel spannende televisie opleverde.

In de tweede serie is een telefoongesprek afgeluisterd door Wilbur de aanzet tot 13 weken spanning, Hier worden ze bijgestaan door een vriendinnetje, Akkie Swaan (Tamar Baruch)

Naast Erik, Martin, Bob en Tamar speelden nog vele bekende acteurs mee in de serie o.a.: Lex Goudsmit, Hans Otjes, Riet Wieland-Los, Ferd Hugas, Sacco van der Made en Emmy Lopes Dias

Erik van 't Wout heeft na "Q en Q" nog verschillende rollen gespeeld o.a in een andere jeugdserie "De Kris Pusaka". Daarna heeft hij gewerkt als camera assistent en lichttechnicus. Sinds de jaren 90 is hij regisseur zoals onlangs nog van "Dokter Deen"


Martin Perels heeft na "Q en Q" ondanks verschillende aanbiedingen nooit meer geacteerd. Na 10 jaar in Australië te zijn geweest was hij weer teruggekeerd naar Nederland. Toen in 2004 er met het uitkomen van de eerste serie op DVD werd herdacht dat de serie 30 jaar geleden voor het eerst op TV kwam was er hernieuwde aandacht voor Martin en Erik. Martin was toen al ziek, hij had een hersentumor, maar vertelde dat de kans op herstel, na intensieve behandeling,  positief was . Helaas is hij op 14 februari 2005 op 44 jarige leeftijd overleden.

zaterdag 28 april 2012

1 Dag 2 situaties

Als er in mijn jeugd een kind niet goed was opgevoed, viel dat op, nu valt het juist op als een kind wél goed is opgevoed. Dit ligt in den beginne niet aan het kind, maar vooral aan de ouders. Om deze stelling te onderbouwen twee situaties van vandaag.

Situatie 1

Moeder met kind en oma. Moeder en oma zijn bij het glas een aardewerk aan het kijken, daar staat ook een karretje met daarin aardewerk waarmee een collega bezig is om te gaan herschikken. Kind neemt een aanloop, rent met wagentje door de etage en laat met een harde duw het wagentje weer los. "Hallo, doe dat es niet" reageer ik. Moeder roept direct het jongetje tot de orde, en zegt tegen hem dat zoiets niet normaal is. Ze legt hem uit dat er op die manier ongelukken kunnen gebeuren en dat er bovendien breekbare spullen inzitten.
Tegen mij zegt ze: "Ja, hij zag een karretje en dacht hup rijden". "Er is gelukkig niks gebeurd" antwoord ik.

Deze moeder snapt het, ze begrijpt haar kind die het gevaar van dingen nog niet inziet en tegelijkertijd legt ze hem ook uit waarom zoiets niet wenselijk is.


Situatie 2

Moeder met kind en een vriendin. Moeder en vriendin zijn aan het winkelen en kletsen, het kind stoort ze door aandacht te vragen. Moeder geeft het kind een (duur) prentenboek wat in plastic zit verpakt omdat er een knuffeltje bij zit. Doel bereikt, het kind is stil en probeert met haar garnalenvingertjes het plastic er af te halen, want ze wil natuurlijk het knuffeltje hebben. Stukjes plastic vallen op de grond. Het boek valt op de grond. Pas als het kind daar voor aandacht vraagt wordt het boek weer aan haar gegeven. Plastic wordt er verder afgepeuterd. Boek valt nog eens, knuffeltje is onderhand er uit gevist. Ik nam eigenlijk aan dat ze het boek zouden gaan kopen, want welk weldenkend mens laat haar kind een boek molesteren? 
Maar neen, de dames zijn klaar en het boek wordt half ontplastiekt en met het knuffeltje er los bovenop weer boven op het schap gelegd, vanzelfsprekend op de verkeerde plaats.

Deze moeder snapt het dus duidelijk niet.


vrijdag 27 april 2012

In Memoriam: Aase Rasmussen

Op 90 jarige leeftijd is de voormalig revueartieste Aase Rasmussen overleden. De in Denemarken geboren Aase heeft vanaf 1944 tot 1977 in de befaamde Snip en Snap revue gewerkt samen met haar man Willy Walden. Later presenteerde ze met haar man 500 uitzendingen van het radioprogramma "Raad Een Lied...Of Niet".




donderdag 26 april 2012

Herinnert U zich deze nog? #6

CATHERINE FERRY
"1,2,3"
1976
Aantal weken 5
Hoogste positie 5






Ongewild word ik er al sinds het begin van het jaar steeds weer mee geconfronteerd middels diverse media dat er, ik geloof ergens in de zomer, voetbalcompetities gaan plaatsvinden. Allemaal prima, maar moet daar dan al zolang van tevoren over bericht worden?

Dit gezegd hebbende staat voor mij de weg open om het over iets te gaan hebben wat werkelijk belang heeft, het Eurovisie Songfestival, op 22, 24 en 26 mei vinden de voorrondes en de finale plaats, tijd om eens even terug te gaan in het roemruchte verleden van het festival.

In 1976 vond het songfestival plaats in Den Haag en deed voor Frankrijk Catherine Ferry mee met het vrolijke "1,2,3" waarmee ze de tweede plaats behaalde. Ze hield er een Europese hit aan over.
Tot in de jaren 80 heeft Catherine in Frankrijk platen gemaakt en zelfs in de Franse versie van de musical "Abracadabra" gestaan. In 1986 overleed haar producer Daniel Belavoine die meer dan 30 nummers voor haar schreef. Zelf stopte ze er ook mee om meer tijd aan haar gezin te wijden om in 2010 pas weer een nieuwe single op te nemen.
Haar liedjes hebben een soort 'cultstatus' in Frankrijk, zodat haar Eurovisie hit wordt gebruikt in de film "Potiche" van François Ozon.

woensdag 25 april 2012

Beschuitje eten

In mijn jeugdjaren was "De Fabeltjeskrant" een heel populair kinderprogramma dus vanzelfsprekend werd er ook toen al op ingesprongen met diverse merchandise artikelen. Zo had tante Lidia van de overkant een grote Fabeltjeskrantbus waar ze snoep in bewaarde. Ik was dol op die bus, vanwege het snoep natuurlijk.

Ik zal er wel om gevraagd hebben, want ook wij hadden op een gegeven moment zo'n bus, die mijn moeder gebruikte waar ie ook voor was, om beschuit in te doen. Dat was een deceptie weet ik nog, want ik associeerde die bus met snoep.

Kijkend op het wereld wijde web blijkt dat Bolletje vijf verschillende bussen in omloop hadden gebracht, maar er is er maar één de echte: die wij thuis hadden.


De enige échte Fabeltjeskrant beschuitbus

maandag 23 april 2012

Toen en Nu: Sally Carr

Sally Carr was de frontvrouw met de karakteristieke stem van de in de jaren 70 bekende popgroep Middle Of The Road. Door omstandigheden opereerde deze Britse groep vanuit Italië waar ze bij de Italiaanse tak van RCA onder contract stonden. Tussen 1971 en 1974 was Middle Of The Road ongekend populair, meer op het vaste land van Europa dan in de UK. In Nederland bereikte 3 opeenvolgende singles de nummer 1 positie, iets wat tot dan toe alleen de Beatles nog maar gelukt was.
In menig jongenskamer hing een poster van de veelal in hotpants met hoge laarzen geklede Schotse Sally.

In 2001 kwam haar enige zoon, Keith, op 21 jarige leeftijd om het leven bij een motorongeluk
Nog steeds treedt Sally op, veelal in het 'oldies circuit', met haar hits uit de jaren 70.


zondag 22 april 2012

So you think you can rule a country

Einde van het kabinet Rutte, ik voel een TV-programma opkomen met bovenstaande titel. Alles in dit land wordt ver-RTL-d, dus waarom dit niet? Snappen Henk en Ingrid misschien ook waar het om gaat als het op commerciële zenderniveau wordt uitgelegd door een Martijn Krabbé of beter nog een Albert Verlinde, lekker oeverloos kletsen over de schoonheidsgeheimen van Lutz Jacob of  retro truien breien met Hans Spekman.

Verkiezingen gaan er dus aankomen ergens in het najaar, gaan we ons maar weer eens inlezen, weet wel al een aantal partijen waar ik niet op ga stemmen:

  • Partijen die iets met God hebben, vallen er zomaar drie al af.
  • Groen Links, meisje Sap trek ik niet, beetje humorloze doos. 
  • PVV,  Meneer Wilders mocht het proberen maar is al niet betrouwbaar als gedoogpartner laat staan als regeringspartij. 
  • PvdA, jongetje Samson had moeite om niet in een vreugdedans uit te barsten en kon nauwelijks zijn lachen inhouden zag ik op het journaal, ik vermoed dat ie met z'n nagels hard in z'n handpalmen kneep om krampachtig serieus te blijven. 

Blijven er nog genoeg over, maar rechts, links of door het midden, bezuinigd zal er tóch moeten worden.



zaterdag 21 april 2012

One night with Joan

In het Nieuwe De La Mar theater in Amsterdam kwam diva Joan Collins optreden met haar one woman show. Vriend Remco had me er destijds op geattendeerd, en nu was het dan zover. Ik kon vanuit Rotterdam meerijden met een voor mij onbekende Raymond en samen gingen we Remco en Ruud ophalen.

Aangekomen in het Amsterdamse hebben we pannenkoeken gegeten en daarna naar het theater voor wijn. Ik was er nog nooit geweest, maar het Nieuwe De La Mar theater is een schitterend theater, Joan Collins waardig. We hebben ons uitstekend vermaakt met het binnendruppelende publiek, want wat komt daar nou op af? Allereerst was daar tout bekend Nederland, als er een bom op was gevallen zou Dries Roelvink direct de grootste ster zijn in ons land, daarnaast veel gaysuelen en wannabe Joans, die met hun look de plank erg mis sloegen. Liep ook nog een verdwaald stel rond met Toppers-boa's en hoedjes, als enige twee, er is een tijd en een plaats voor alles, dit was geen van beide, en als je dan zo binnenkomt en je merkt dat merendeel zich voor de gelegenheid gekleed heeft, doe het dan af, maar goed, zij liepen voor lul niet ik.

Wie er echt heel prachtig uitzagen waren Marijke Helwegen en Conny Breukhoven, die laatste kon ik dat ook zeggen want we liepen gelijk op vanuit onze rijen na de voorstelling. Vroeg ook of ze het leuk had gehad,en ze vond het geweldig en was het met me eens dat mensen, zoals Joan die zichzelf niet te serieus nemen, leuke mensen zijn. Onverwacht liep ik letterlijk cabaretier Richard Groenendijk tegen het lijf, die ik op aanraden van mijn collega die met hem gewerkt heeft ben gaan bezoeken in het theater en heb daar ook even mee gebabbeld.

Maar goed, dat zijn dan leuke neven bijkomstigheden, het ging om Joan Collins, die ons heeft vermaakt met diverse anekdotes uit haar leven en werk. Haar jeugd, haar familie, haar huwelijken, haar ups en downs in haar carrière die pas echt goed ging lopen toen ze al boven de 50 was met "Dynasty".
De nu bijna 79 jarige Joan loopt over het toneel alsof ze jaren jonger is, niks geen stramme ledematen, doet zelfs nog een tapdansje, zingt een stukje, kortom een heel energieke vrouw. 

Na de voorstelling kwam ook haar man op het toneel die de vragen aan haar voorlegde die het publiek had kunnen indienen. Hij maakte Joan aan het lachen zodat het slokje water wat ze nam over haar microfoon sijpelde. Ze vroeg om een Kleenex en vriend Ruud reikte direct zijn schone zakdoek aan wat Joan's man heel gentlemen like vond. Needless to say dat Ruud die zakdoek mét lipstickafdruk minstens zal gaan inlijsten, ik vermoed zelfs achter kogelvrij glas.





vrijdag 20 april 2012

Op = op

Albert Heijn gaat van de ene actie naar de andere, en de consumenten blind door hun kuddegedrag volgen gedwee. Konden ze zich vorig jaar een leven zonder reuzen Wuppie niet meer voorstellen, hebben ze al stapels albums met voetbalplaatjes en hebben zich scheel gekocht aan boodschappen voor Muppetpopjes, nu ben je een slechte ouder als jouw kind geen kartonnen Albert Heijn winkeltje heeft met bijbehorende productjes.

Ik heb nooit kinderen de laatste tijd winkeltje zien spelen, ze zitten als zombies achter de PC, TV, of Gameboy, maar als meneer Heijn het zegt gaat de hele natie op z'n knieeën achter het poppekastwinkeltje.

Nu blijkt dat de extra's die men erbij kon kopen (boodschappenmandje, kassa en winkelwagentje) op zijn. Albert Heijn had zich verkeken op het succes. Nu kunnen ze niet eerder dan in het najaar die artikelen weer leveren. Geen afstel dus, maar uitstel.

Als ouder zou ik Albert Heijn hier heel dankbaar voor zijn omdat je nu het onderwerp 'teleurstellingen verwerken' met hun hulp aan je opvoedprogramma kunt toevoegen. Met name omdat dat onderdeel in de huidige opvoeding vaak wordt vergeten met als gevolg onuitstaanbare kinderen die alles NU willen, en het woord 'nee' niet accepteren.

Weinigen grijpen die kans aan, kranten en internetforums staan nu vol radeloze, boze ouders die hun prinsjes en prinsesjes niet op hun wenken kunnen bedienen wat ze zo gewend zijn omdat ze te druk zijn met van alles, zodat ze aan gewoon opvoeden niet meer toe komen en op die manier denken een goede ouder te zijn door ze altijd hun zin te geven. Dat er daardoor een epidemische toename is van kinderen met psychische afwijkingen , zoals ADHD, PDD-NOS en Asperger, is weer een heel ander verhaal, maar het geeft wel aan dat niet iedereen geschikt is om kinderen te hebben.

Volwassenen dus die zich serieus bezighouden met dit soort onzin, sterker nog op Marktplaats zijn de eerste extra's al aangeboden voor drie keer de normale prijs. Dit land is duidelijk ziek.

*Gratis tipje voor de totaal uitgeputte ouder die halfhuilend al googelend op dit blogje stuit: ga naar een speelgoedwinkel, en kóóp daar gewoon die extra's. In een verstoft magazijn liggen daar heus nog wel kassaatjes, mandjes en wagentjes.




donderdag 19 april 2012

Visite

Bleek toch zomaar tijdens mijn afwezigheid de Turkse president Abdullah Gül met zijn vrouw Hayrunnisa op staatsbezoek te zijn gekomen, om te vieren dat Nederland al 400 jaar diplomatieke betrekkingen onderhoud met Turkije.
Altijd gezellig, visite. Niet voor de immer primair reagerende Geert Wilders die direct weer van alles begon te roepen. Hij zag de zilveren lijntjes niet, deze mensen gaan heus weer terug naar Turkije.

Het is duidelijk dat Beatrix gevoel voor humor heeft, ze gaat vandaag namelijk met de Gülletjes een bezoekje brengen aan Limburg en met name Venlo, respectievelijk de provincie waar de PVV een grote aanhang kent en de stad waar Geert is geboren.


woensdag 18 april 2012

Herinnert U zich deze nog? #5


HOT BLOOD
"SOUL DRACULA"    
1977
Aantal weken: 8
Hoogste positie: 5
   




In het blogje van 13 maart heb ik het al over dit nummer gehad, het was een ééndagsvlieg in 1977 (al opgenomen in 1975), maar nu zal een geheel nieuwe generatie kennis kunnen gaan maken met een 2012-versie van dit nummer, want aanstaande vrijdag zal eindelijk na anderhalf jaar de single "Disco Dracula" van Betamax verschijnen, en zal het balletje wat ik destijds heb opgegooid om dit nummer te restylen gaan rollen.
Nu maar hopen dat het een dikke hit gaat worden, de opbrengsten gaan naar een goed doel.
Maar voor nu even terug in de tijd met de versie van toen...I Want more more more!!! Whoehahahah!!!!

dinsdag 17 april 2012

Barcelona

Op vrijdag de 13e waren we al zo rond 4 uur 's-morgens op Schiphol om de reis naar Barcelona aan te vangen. Vroeg weg betekent natuurlijk ook vroege aankomst, zodat we die vrijdag ten volle benut hebben om het voor ons onbekende Barcelona te gaan leren kennen.
Ontbijtje op Schiphol
Het weer was direct al zomers, dus nadat we onze valiezen in het hotel hadden gedropt zijn we naar de zeer toeristische Ramblas gegaan, waar we werden verrast door de Boqueriamarkt, een enorme ruimte waarin verse producten als vlees, vis en groenten worden verkocht, maar zo prachtig uitgestald, in zoveel mooie kleuren dat het een lust voor het oog is daar doorheen te wandelen.
Boqueriamarkt
Edo had wat voorwerk gedaan zodat we 's middags belandden in het Paul Güell Paleis, of liever gezegd woonhuis. Met beperkte ruimte is hier iets neergezet wat adembenemend is. Onbeschrijfelijk mooie architectuur van Antoni Gaudi. Barcelona ademt eigenlijk Gaudi, die man heeft zo'n stempel op de stad gedrukt dat het één niet zonder het ander te benoemen is. De architectuur in Barcelona is trouwens overal waar je kijkt van een ongekende schoonheid. De stad kent ook heel veel pleinen en pleintjes, daarnaast viel ons op dat het ook een opvallend schone stad is.
Paul Güell Paleis

's-Avonds hebben we na lang zoeken een restaurantje gevonden La Dentellière. Daar hebben we zo heerlijk gegeten dat we er de laatste avond weer zijn gaan eten. Als je naar Barcelona gaat MOET je hier gaan dineren. De serveerster was zo'n schattig lief meisje dat ik bijna tot adoptie was overgegaan.
La Dentellière
Zaterdag hebben we een kathedraal in de buurt bezocht, en een hele wandeling gemaakt waarbij we ook in één van de vele parken terecht kwamen, Parc de la Ciutadella, om uiteindelijk aan te komen bij de Sagrada Família, het nog steeds niet voltooide meesterwerk van, daar-istie-weer, Gaudi. Het is niet te beschrijven wat je daar ziet bij het betreden van de kerk. Dat moet je echt met eigen ogen zien.
Altaar in Sagrada Família
Zondag zijn we naar Parque Güell gegaan wat een hele klim is om er te komen en eenmaal in het park moet je nog veel meer klimmen, klauteren en weer afdalen, zeker als je net als wij onbedoeld het park verlaat en probeert weer het park te vinden, maar het was zeker de moeite waard. Een prachtig uitzicht over de stad is de beloning. Ook hier weer naast de mooie beplanting veel kunst van Gaudi. Na het diner zijn we nog naar de Font del Gat in het Parc Montjuïc gegaan wat ondanks dat de fonteinen niet werkten een heel imposante ervaring was.
Parque Güell
Parc Montjuïc


















Naast al deze culturele zaken hebben we natuurlijk ook veel andere dingen gedaan en veel met elkaar gelachen, Talitha was zaterdag jarig, wat we niet helemaal ongemerkt voorbij hebben laten gaan, als echte import Rotterdammer heb ik André en Talitha door een weigerachtig metropoortje geloodst, we hebben heerlijk Starbucks koffie gedronken op 'ons plein' bij het hotel onderwijl naar skaters en andere mensen kijkend, we hebben ons met vallen en opstaan de ondoorgrondelijke wegen van het metronet in Barcelona eigen gemaakt, en bovenal zijn we allevier een beetje verliefd geworden op Barcelona.





zondag 15 april 2012

Herinnert U zich deze nog #4

PETER STRAKER
"RAGTIME PIANO JOE"
1978
Aantal weken: 7
Hoogste positie: 15







In ons land is Peter Straker bekend als 'one-hit-wonder' met dit door Freddie Mercury geproduceerde "Ragtime Piano Joe". Hij was een goede vriend van Freddie. Een echte platenartiest was hij ook niet, hij heeft maar 4 albums gemaakt. In Engeland lag de nadruk meer op zijn carrière als musicalzanger en toneelacteur, op latere leeftijd heeft hij ook in veel TV-series gespeeld. Hij is nu 68 jaar.

zaterdag 14 april 2012

14 April 1912

Vandaag is het honderd jaar geleden dat het onzinkbare geachte schip de Titanic met een ijsberg in aanvaring kwam en zonk en daarmee 1504 van de 2208 opvarenden, passagiers en personeel, om het leven kwamen. Ik ga hier niet verhalen over het hoe en waarom daar is de afgelopen honderd jaar ongelofelijk veel over verteld, geschreven en verfilmd.
Laten we vandaag even een moment denken aan de slachtoffers.

Vorig weekend is de 'Titanic Memorial Cruise' met 1309 passagiers uitgevaren die dezelfde route zal volgen als de Titanic 100 jaar geleden, alles is zoveel mogelijk in de sfeer van toen zoals het eten en de live muziek. Onder de passagiers zijn ook nazaten van mensen die destijds aan boord van de Titanic waren.

Vanavond zal er een herdenkingsdienst gehouden worden om 23.40, het moment dat de Titanic in 1912 tegen de ijsberg botste.
Ik persoonlijk heb er wat unheimische gedachten bij, vind het toch een beetje raar om op deze manier een reis te maken waarbij zoveel mensen zijn omgekomen.
Ik hoop voor de opvarenden van nu dat niet álles precies zo gaat als honderd jaar geleden.....


De plek waar de Titanic ten onder ging.

vrijdag 13 april 2012

Paraskevidekatriafobie



Paraskevidekatriafobie, zo wordt de angst voor vrijdag de 13e genoemd. Laat het dus niet gezegd zijn dat dit geen leerzaam blog is. Zelf heb ik niet een speciaal (onheils)gevoel bij deze dag, sterker nog voor de tweede keer op rij zal ik vliegen op vrijdag de 13e. Dat zie ik iemand die aan paraskevidekatriafobie lijdt niet zo snel doen.

Pas in 1896 werd er voor het eerst in een Nederlands krant gesproken over vrijdag de 13e, nu zit het fenomeen 'ongeluksgetal 13' diep in de samenleving geworteld, zo heeft geen enkel ziekenhuis een 13e etage, je gaat van 12 meteen naar 14. Microsoft Office kent ook geen 13, van 12 ging die naar 14.0.

En om op vrijdag de 13e weer uit te komen, is daar een reeks van 10 delen van de film "Friday The 13th", welke natuurlijk op vrijdag 13 juni 1980 in première ging.
Maar, word je geboren op vrijdag de 13e wordt dat dan weer gezien als geluksdag.

Snapt U het nog?

Tot overmaat van ramp komt de 13e van de maand iets vaker voor op een vrijdag dan op welke andere dag. Ook dat nog.

maandag68514,27%
dinsdag68514,27%
woensdag68714,31%
donderdag68414,25%
vrijdag68814,34%
zaterdag68414,25%
zondag68714.31%

Ik wens jullie een fijne dag!

donderdag 12 april 2012

Ergernis

Sinds kort heb ik iets nieuws geïntroduceerd op m'n blog: Geluid. Gebruikt bij de blogjes "Herinnert U zich deze nog?" Maar sinds gisteren is er weinig geluid te horen. Nou ja dat kan storinkje, denk ik dan.
Wel even een vraag gemaild aan Div Share. Geen reactie, hoewel ze op een soort Veronica-toon melden dat ze 'meteen zullen reageren op jóu probleem'

Ik erger mij dan aan het feit dat je niks hoort en dus ook niet weet waarom dat is. Als ze bezig zijn aan onderhoud of iets dergelijks meld dat dan even. Uiteindelijk zelf maar op onderzoek uitgegaan op het wereld wijde web en dan blijkt dat meerdere mensen er last van hebben, altijd fijn, dan ligt het niet aan mij. Zij hadden het ook gemeld en ook geen reactie mogen ontvangen.

Het zal dus wel weer opgelost worden, ben benieuwd of ik nog reactie krijg op mijn melding van het probleem. Dus lieve lezers en vooral luisteraars even geduld en dan is er hopelijk weer geluid bij de desbetreffende blogjes.

woensdag 11 april 2012

Tupperwareparties

In de jaren 70 heeft mijn moeder als gastvrouw meerdere Tupperwareparties thuis gegeven. Vrouwelijke familieleden, vriendinnen en buurvrouwen werden uitgenodigd om zich door de Tupperwaredemonstratrice te laten verleiden tot aankopen. Mannen waren daarbij niet aanwezig, ik als klein jongetje wel.

Ik werd door de demonstratrice bij de gang van zaken betrokken, ik mocht als iedereen binnen was met een schaal met kleine plastic handigheidjes (ik herinner me een nagelborsteltje en een geel staafje waarmee je handig sinaasappels kon pellen) de kamer rond, de dames mochten dan iets uitzoeken, zoiets verhoogd de stemming tot echte aankopen natuurlijk.

Nadat alles was gedemonstreerd en de bestellingen waren opgenomen kreeg de gastvrouw (mijn moeder dus) een presentje, waarvan ik nu denk dat dat afhing van wat er door de aanwezigen besteld was.
En, heel slim, werd pas daarna de andere dames gevraagd of zij ook niet zo'n leuke avond wilden organiseren.

Ik heb ooit eens een documentaire gezien over de ontstaansgeschiedenis van Tupperware, het is ontwikkeld door Earl Tupper al in de jaren 40. Maar pas in de jaren 50 in Amerika en in de jaren 60 en 70 in Europa nam de populariteit enorm toe. Brownie Wise was degene die de Tupperwareparties heeft bedacht en vervolmaakt.

Tupperware bestaat nog steeds, maar is in de loop der jaren qua uiterlijk veranderd, ik ben uit de tijd van de pastelkleurige bakjes en bekers, dat is voor mij de échte Tupperware.


dinsdag 10 april 2012

Slechte tijding

Michael is de neef van vriend David en ik heb hem leren kennen toen hij een jaar of 14 was, hij was toen vanuit Engeland in Nederland op vakantie met David's moeder, zijn oma. Sinds die tijd heb ik hem een paar keer gezien als hij hier was en regelmatig hadden we contact via MSN en sinds vorig jaar ook via Facebook.

Zo kon ik door dat medium meegenieten van zijn huwelijk afgelopen september met Danielle middels geweldige foto's. Vanwege zijn studie werd de huwelijksreis uitgesteld naar april 2012. Begin deze maand zijn ze vertrokken naar het zonnige Mexico.

Gisteren kreeg ik het bericht dat ze aldaar op een uitstapje met chauffeur een auto ongeluk gehad hebben en hij daarbij een heel zware hersenschudding heeft opgelopen en in het ziekenhuis ligt waar hij al een paar dagen slapend wordt gehouden. Danielle is bont en blauw maar kan wel wat rond schuivelen.
Mikey's Moeder, David's zus is spoorslags naar Mexico vertrokken om bij haar zoon te zijn en om Dani te ondersteunen.

Ik ben hier erg van geschrokken en zend alle liefde toe aan hem en Dani en mijn gedachten zijn bij hun.

maandag 9 april 2012

Herinnert U zich deze nog? #3



WILMARI'S
  "BARCELONA"
1960
Aantal weken: 34
Hoogste positie: 3





Omdat de trip naar Barcelona aanstaande is leek het me leuk om een daaraan gerelateerd liedje in herinnering te roepen.

Het uit Eindhoven afkomstige echtpaar Wim en Martha van Boerendonk vormde samen het duo De Wilmari's (beginletters van hun voornamen) en traden vaak op in een plaatselijk café.
Daar werden ze ontdekt door Johnny Hoes wat resulteerde in hun eerste single "Barcelona".

Op dit nummer is duidelijk het karakteristieke benepen stemgeluid van Johnny zelf te horen, dit omdat Wim eenmaal in de opnamestudio te nerveus was en dichtsloeg en omdat toen ook al bij de heer Hoes tijd geld was, hij niet Wim op z'n gemak probeerde te stellen maar dus zelf de mannelijke partij in heeft gezongen.Van het plaatje zijn 175.000 exemplaren verkocht.

Wim is in 1985 overleden, Martha en Johnny beiden in 2011

zondag 8 april 2012

De Wereld Draait Door draait om z'n Axe

Omdat ik Matthijs van Nieuwkerk niet echt trek kijk ik nooit naar het succesvolle VARA programma "De Wereld Draait Door". De wijze waarop hij zichzelf nadrukkelijk met het opgeheven linkse VARA vingertje in de gesprekken profileert ergert me alleen maar.
Zo nu en dan gebeurt er iets in de live uitzending wat het nieuws haalt, zodat ook nietkijkers met het programma geconfronteerd worden. Vandeweek was er een ludieke actie van, bleek achteraf, puberdeodorantmerk Axe, waarbij stelletjes gingen zoenen.

Axe maakt al jaren leuke over-de-top-reclame waarbij de boodschap, vooral visueel, is dat als je eenmaal Axe opspuit je de meiden van je af moet slaan. Van sluikreclame is geen sprake omdat nergens het merk wordt genoemd ook niet achteraf. Een geslaagde flashmob dus waar je hartelijk om kan lachen.

Zo niet in de verzuurde DWDD burelen, eindredacteur Dieuwke Wynia twitterde er over:  "Stinkgasten gister in publiek bij DWDD krijgen schadeclaim". "Axe stinkt."  De lieve schat vestigt nu zélf de aandacht op het merk.
De vraag is dus welke schade heeft DWDD hierdoor geleden, Axe heeft ook na de uitzending geen persbericht gestuurd, het is bij monde van Wynia dat de merknaam Axe wordt genoemd.
Een lastige zaak om schade op te verhalen volgens mij.





zaterdag 7 april 2012

Toen en Nu: The Dukes of Hazzard

"The Dukes of Hazzard" was een Amerikaanse TV-serie die 7 seizoenen heeft gelopen van 1979 tot 1985. De drie hoofdpersonen waren de neven Bo en Luke Duke (John Schneider en Tom Wopat) en hun nichtje Daisy (Catherine Bach). De jongens reden rond in het fictieve Hazzard County in hun rode Dodger, door de jongens "General Lee" genoemd. Ze woonden bij hun oom en maakten 145 afleveringen lang het leven zuur van Boss Hogg, de rijkste man van Hazzard en sheriff Rosco Coltrane.

Behalve seizoen 5 waarin John en Tom het niet eens konden worden over de salariëring, en werden vervangen door andere acteurs die niet eerder genoemde andere neven speelden, vanaf de laatste 4 afleveringen van seizoen 5 waren ze er weer bij.



John Schneider
Bo Duke





Tom Wopat
Luke Duke





Catherine Bach
Daisy Duke







donderdag 5 april 2012

Dik

Vanmorgen had ik een ensemble uitgezocht om aan te doen en de broek die daar bij hoorde ging niet meer dicht, de 5 volgende broeken ook niet. Het werd me duidelijk: IK BEN TE DIK.
Zo, dat is nu out in the open, de eerste stap van het onderkennen van een probleem is het probleem benoemen, dat heb ik bij deze gedaan.

En nu? Allereerst dacht ik natuurlijk als ieder ander weldenkend mens aan euthanasie, maar dat is toch de weg van de minste weerstand in deze, dus wil ik mijn verdere leven niet uitsluitend in broeken hoeven rondlopen met elastieken band zal ik er zélf wat aan moeten doen.

Belangrijk is om wel realistisch te zijn en begrijpen dat je wat dikker wordt naar mate je ouder wordt, het sleutelwoord hierbij is 'wat', om je heen zie je genoeg morbide obesitasjes die je, let er maar eens op, altijd ziet eten. Werp maar eens een blik in het supermarktkarretje van een zich voortwaggelend persoon en je snapt het direct. Daarnaast moet ik ook niet met een schuin oog kijken naar de jongens op mijn werk onder de 25 die een taille hebben van een 14 jarig meisje ondanks de grote hoeveelheden vette happen die er iedere dag naar binnengaan. Het is beter te leven met de wetenschap, waar zij nu terecht absoluut niet bij stilstaan, dat ik een wandelend blik in de toekomst ben voor ze.
Ooit was ik hen en ooit worden zij mij.

Oplettende lezers van mijn blogjes zullen nu denken: "Ja, maar je bent toch ook gestopt met sporten?"
Klopt, maar naast het feit dat ik er na 23 jaar geen zin meer in had, was een andere niet onbelangrijke reden dat er geen effect meer was, ik bleef dikkig, en mijn idee was als je niet sport word je vanzelf minder 'opgeblazen'.
Toch zal ik nu ook mijn eetpatroon moeten aanpassen, ik ga niet diëten, daar word ik agressief van, maar letten op wat je eet en naar je lichaam luisteren is wel aan mij besteed, vergeet niet dat ik ooit eens 20 kilo ben afgevallen op die manier.

20 Kilo dat hoeft er niet af, ik heb wel een gewicht in mijn hoofd waar ik heen zou willen, maar ik moet me er ook wel goed bij blijven voelen, dus gewoon langzaam aan. En nee, ik word niet zo'n verzuurde afvaller die met een selderijstengel en een glaasje water met een streepmondje op verjaardagen en partijen nadrukkelijk gaat zitten wezen. Dan doe ik gewoon, met mate, mee.

Ergens is er ook wel een stemmetje in mij die zegt dat dit Karma is. Ik heb een, laten we zeggen,  nogal uitgesproken misschien een tikkeltje ongenuanceerde mening over dikke mensen in het algemeen en zij die er totaal ongegeneerd niet mee zitten in het bijzonder, je kent ze wel, dames in een naveltruitje met verschillende vetrollen er onder vandaan kwabbend met op de plek waar de navel zo ongeveer zou moeten zitten een piercing erin gedrukt, of de mannelijke variant die meestal bierdrinkend, bankzittend, en voetbalsupportend is en bij de eerste zonnestralen in een verwassen hemdje gaat lopen of liever helemaal zonder shirt, op de enorme vetbal slaat en roept dat dit z'n bierspoiler is of iets in die geest.

Misschien wil het universum mij er op wijzen dat je zomaar op sluipende wijze dik kan worden en je al je wilskracht en dicipline moet aanspreken om weer tot normale proporties terug te komen.

En nee, deze foto ben ik niet.

woensdag 4 april 2012

Gemier

Ik woon heel fijn met veel groen om me heen, maar een paar jaar geleden merkte ik daar de keerzijde van, ik zag zo nu en dan een mier in huis en dan dacht ik: 'Ach, een mier', Maar op een gegeven ogenblik zag ik er een aantal die naar een grote plant op weg waren. 'Het zal toch niet?' dacht ik, dus ik haalde de plant uit de sierpot en geraakte op de rand van een zenuwinzinking.

Duizenden Miljoenen Triljoenen mieren hadden die plant uitgezocht als woonplaats. Hyperventilerend heb ik de plant door het huis heen gesjouwd naar de galerij, onderwijl een antieke vaas die een aantal generaties in de familie was door een onhandige manoeuvre aan scherven gegooid, vervolgens de in paniek geraakte mieren die uit hun wereld waren gevallen maniakaal met de stofzuiger opgezogen en uit pure wanhoop de sierpot die haast werd gedragen door de mierenbevolking in de vijver geworpen waar ie nog steeds ligt als stille getuige van deze genocide.

Weken later deed ik nietsvermoedend de suikerpot open en ik slaakte een kreet, vol met mieren. Omdat ik heel weinig suiker gebruik gaat die pot niet dagelijks open, dus konden ze lang hun gang gaan, toen zag ik in de keuken achter de vaatwasser veel mieren, waarschijnlijk kwamen die door een miniscuul gaatje in de muur van buiten.

Toen maar ineens de grove middelen ingezet, poeder en lokdoosjes, en dat hielp mijn huis was mierenvrij. Daarna lichte ik nog maandenlang, als een soort dwangneurose, steeds het deksel van de suikerpot als ik in de keuken kwam.

Geen mier meer gezien binnen, tot ik gisteren plots op dezelfde plek als toen in de keuken tientallen mieren zag. Niet weer!!! gonsde het door mijn hoofd, en ik verstrakte en als een soort Rambo had ik nog maar één missie en een mantra in mijn hoofd: mieren weg mieren weg mieren weg mieren weg.
Als was ik automatisch bestuurd marcheerde ik naar de gangkast pakte trefzeker het busje met poeder wat er nog stond marcheerde terug en voelde mijn bloed koud worden keek strak naar het krioelende mierenvolk en bestrooide ze met het poeder.

Dit bewijst voor mij dat iedereen een moordenaar kan worden, want ik ben dol op dieren en sta er om bekend dat ik ook insecten die in huis zijn vang en naar buiten breng zodat ze het korte leven dat ze hebben in de vrije natuur kunnen beleven, als ik vliegen of libellen in een spinneweb zie spartelen bevrijd ik ze. (Ja die spin moet ook eten, maar dat doet ie dan maar als ik het niet zie). Maar muggen en mieren zijn erg lastig naar buiten te begeleiden, muggen omdat ze te bewegelijk zijn en mieren omdat ze met zovelen zijn.

dinsdag 3 april 2012

Hoera! 1 jaar!


Op 3 april 2011 ben ik voorzichtig begonnen met "Aidan's World", een blog waarop ik dagelijks aan de wereld mee deel wat me zoal bezighoudt, beschouwend met een knipoog, ironisch waar het kan en scherp waar het moet. Ik pretendeer niet de wijsheid in pacht te hebben, het is slechts mijn visie en als ik lezers een glimlach om de lippen kan brengen of iets waar ze toch even over na gaan denken ben ik heel tevreden.

Toen ik begon had ik nog geen idee, maar dit is m'n 364e blogje dus zit het al aardig in m'n systeem.
Trouwe lezers weten dat er terugkerende rubriekjes zijn zoals Tegeltjeswijsheid, Toen en Nu, In Memoriam en sinds kort is er een nieuwe rubriek aan toegevoegd waar ik heel veel ideeën over heb Herinnert U zich deze nog?. Daarnaast is het nieuws in het algemeen en de mensheid in het bijzonder een niet aflatende bron van inspiratie, dus ben ik voorlopig nog niet uitgeblogd.

Omdat ik het 1 jarig jublileum niet ongemerkt voorbij wilde laten gaan en ik jullie, mijn lieve lezers, wil blijven verrassen heb ik "Aidan's world" in een nieuw en kleurrijk jasje gestoken. Kleurrijk omdat ik in mijn huis ook steeds meer kleur aan het aanbrengen ben en het dus helemaal bij Aidan 2.0 past.

Na 1 jaar is het ook tijd om eens wat statistieken met jullie te delen:
  • Er zijn 364 blogs geplaatst
  • Er zijn 29.062 pageviews geweest
  • De 5 landen waar de meeste bezoekers uit kwamen zijn Nederland, België, USA, Duitsland en Engeland
  • In de top 10 van de meest bezochte blogjes staan 7 Toen en Nu-blogjes en 2 blogjes die daaraan verwant zijn.
Dat laatste is logisch, wereldwijd wordt er naar namen van bekende mensen gegoogled en dan komt ook de verwijzing naar mijn blog naar voren. Grappig is wel dat als er iets in het nieuws is waar ik al eens over geblogd heb, de pageviews naar het betreffende blogje weer stijgen.

En last maar zeker not least, wil ik jou bedanken, ja jij die dit leest, ik weet dat er meer mensen zijn die m'n blogjes lezen dan de 'volgers' die hier op de pagina staan, en ik weet dat sommige van jullie de dag beginnen met het lezen van "Aidan's world", en dat waardeer ik enorm.
Het is ook daarom dat ik na een geweldige voorstelling, of een toffe avond toch nog even achter de PC kruip om een blog voor de ochtend te maken, dat voel ik als een, héél plezierige, plicht naar jullie toe.

Op naar 2 jaar 'Aidan's world"!