Maar ondertussen

Gisteravond met vriendin Nadira de eerste theatervoorstelling van dit seizoen bezocht, de voorstelling "Maar Ondertussen" van Paulien Cornelissen. Paulien kende ik eigenlijk alleen van haar geweldige leuke boekjes over taal, en ik heb haar en keer voorbij zien komen toen ik een korte periode naar "De Wereld Draait Door" keek. De manier waarop ze op een droogkomische en hilarische manier tegen taal aankijkt en het feit dat Paulien, Nadira en ik gemeen hebben dat 'taal zeg maar echt ons ding is', was de reden om te gaan, en we hebben een geweldige avond gehad.

Rode draad door de voorstelling is het woord ondertussen, een woord waarvan Paulien zeer veel verschillende manieren heeft om het te gebruiken. De voorstelling gaat natuurlijk over taal, maar ook over gewoontes, mensentypes, de vraag of er wel genoeg leestekens zijn, Paulien vindt van niet een heeft er een aantal bijgemaakt. De vraag of mensen die 'haha' als reactie posten op Facebook daadwerkelijk hardop lachen, in de trein in ieder geval niet, concludeerde ze.

Verder komt er een microscoop in de voorstelling voor waardoor we meer van Paulien te zien kregen dan we voor mogelijk hadden gehouden, bovendien waren er heel veel herkenbare situaties, in ieder geval voor Nadira en mij, wij zullen niet zo gauw meer zeggen: "Zeg, even alleen voor mijn interesse.....".

Vanzelfsprekend hebben we samen ook weer even fijn bij kunnen kletsen, voor en ook na de voorstelling onder het genot van een drankje waar plots heerlijk bitterballen werden geserveerd, ook dat is het lieftallige Isala Theater in Capelle aan den IJssel.

Paulien met achter haar de lichtbeelden van onder de microscoop