De kikker en de prins

Mijn keuze om als single door het leven te gaan is een weloverwogen geweest, na eerst natuurlijk aan de maatschappelijke norm c/q druk te hebben voldaan om mezelf te verbinden aan een significante andere. Dat heeft drie echte verloofdes opgeleverd en een ongewis aantal would be verloofdes, tot ik op een bepaald moment inzag dat die sociale norm van het per se je leven moeten delen met een ander die dan dus altijd om je heen is niet voor mij is weggelegd. Ik ben iemand die ruimte en tijd voor zichzelf nodig heeft en daarnaast tijd inruimt om leuke dingen te doen met dierbare vrienden en daar dan ook met volle teugen van geniet om vervolgens weer heerlijk thuis te kunnen cocoonen (is dat nog een gebruikte term of is het alweer archaïsch geworden?)

Een andere reden is er één die er later is bijgekomen en dat is dat ik het op mijn leeftijd esthetisch niet meer verantwoord vind om me op het amoureuze vlak te begeven, dat is echt voor niemand plezierig. Als je met elkaar oud wordt ligt dat anders, maar om nu nog jezelf met een lichaam in verval te werpen op een ander lichaam in verval vind ik geen smakelijk idee. En ja, als ik weer zou gaan sporten zou ik weer zúlke armen krijgen, een getrainde torso en keiharde benen, maar daar heb ik zo geen zin meer in, en bovendien is dat in het verleden geen garantie gebleken voor een lange en gelukkige verloving. En het allerbelangrijkste, ik heb me nog nooit zo senang gevoeld als nu, het is dus goed zo.

Dit gezegd hebbende, weerhield het vriend Harry er niet van om mij een kikker in een doosje cadeau te doen die na toevoeging van water zou veranderen in een prins. Het hele proces van de transformatie van kikker naar prins stond haarfijn uitgelegd, daarnaast kreeg ik op dezelfde avond een koelkastmagneet cadeau van Rick en Chris met daarop De Here Jezus, dus ik voorzag hierin een teken dat de voorzienigheid mij wilde bewegen mijn bestaan als BAer (Bewust Alleenstaande) nog eens onder de loep te nemen.

Op de verpakking stond dat na toevoeging van water de kikker al borrelend en bruisend zou veranderen in een prins die na verversing van het water zelfs nog zou groeien, dit alles binnen enkele minuten. Mijn kikker veranderde echter zonder enige bubbel in een vormeloze, afbrokkelende in troebel water staand monsterlijk gedrocht. Dit herkende ik weer van de tijd dat ik mij nog aan verloofdes placht te verbinden. Uiteindelijk kwam er niet na minuten, maar na uren een klein prinsje te voorschijn die ik onmiddellijk van vers water voorzag en die nu in plaats van te groeien zich in een soort spinnenweb-achtige cocon heeft verwikkeld. Het is duidelijk, ik heb totaal geen talent om het zelfs maar met een artificiële verloofde te doen slagen.

De kikker voor ie in een prins
zou veranderen.

De Here Jezus erbij gezet, maar ook Hij kon niet verhinderen
dat de kikker zijn kleur verloor en afbrokkelde tot iets monsterlijks.
(wat ik niet laat zien omdat het als schokkend zou kunnen worden ervaren)

Het kleine prinsje.

Het nog steeds kleine prinsje gehuld
in een cocon.