Op weg naar een rookvrije generatie

Voor de mensen die nu nog roken is het écht een vrije keus. Alle ontmoediging ten spijt ( een pakje sigaretten kost omgerekend naar echt geld ± fl 13,-), zijn ze bereid om zich in allerlei bochten te wringen om aan hun verslaving te voldoen, ze staan buiten in de regen onder een afdakje, excuseren zich tijdens een etentje om zich de nicotine te kunnen toedienen, en gaan vrijwillig op hun werk bij elkaar zitten in de doorrookte rookruimte als die is. Ze zijn in de minderheid en hoewel ik toch enigszins vreemd op keek toen ik van de week een vrouw rokend achter een kinderwagen zag lopen, en ben ik welhaast gebiologeerd door mijn buurman die op welk moment van de dag je hem tegenkomt altijd a la de vroegere Lucky Luke een peukje aan z'n mondhoek heeft hangen en daar gewoon mee kan praten, vind ik dat we deze kleine groep maar gewoon moeten laten, ze zijn de laatste verstokten.

Toen ik opgroeide in de jaren 70 rookte iedereen, roken was de norm. In de trein was slechts één wagon gereserveerd voor niet-rokers, overal werd er reclame voor sigaretten en shag gemaakt, zowel op TV als in tijdschriften en in de bioscoop. Bij verjaardagen stonden er glaasjes op tafel met verschillende merken sigaretten en voor opa een sigaar. In restaurants en kantines werd gewoon gerookt terwijl anderen mensen aan het eten waren. De leraren op de lagere school rookten gewoon in de klas, en ook thuis rookten de volwassenen stevig door in het bijzijn van kinderen, sterker nog tegen de tijd dat je zo'n 14, 15 jaar was kon een pakje sigaretten onder je neus voorgehouden worden met de vraag: "Rook jij al?" In die drie woorden vraag zat besloten dat er van werd uitgegaan dat je op een zeker moment zou gaan roken. Het is nu gelukkig allemaal nauwelijks nog voor te stellen, maar ik heb dus een rokerige jeugd gekend zonder zelf ooit gerookt te hebben.

De Hartstichting, KWF Kankerbestrijding en Longfonds hebben de handen ineen geslagen en hebben een bewustwordingscampagne opgezet om een generatie kinderen rookvrij te laten opgroeien. Er is o.a. een leuke tv-commercial gemaakt waarin kinderen zelf aangeven wat ze van roken vinden. En er is een website in het leven geroepen Rookvrijegeneratie.nl. Het lijkt me met de kennis van nu de gewoonste zaak van de wereld dat kinderen zeker niet met rokende mensen in aanraking komen, maar zolang er dus nog, zoals ik al aanstipte, moeders rokend achter de kinderwagen lopen is deze campagne zeker gewenst, hoewel ik betwijfel of mensen die dit doen er mee bereikt worden. Maar vergeleken met zo'n 40 jaar geleden heeft er een al duidelijke bewustwording plaatsgevonden en zijn de destijds alom vertegenwoordigde rokers teruggebracht tot een kleine minderheid.