Uitgesteld goed voornemen

Omdat ik het de komende tijd nog druk heb met werk, ik over een week of drie me in de wondere wereld van het UWV moet gaan verdiepen met alles wat daarbij komt, bijeenkomst met informatie over 'ontslag en nu' bezoeken, opzoeken van allerlei gegevens, een krukulum (sic) maken, etc. En ook omdat ik begin januari iets te cliché vind, ga ik na mijn ontslag, ergens half februari, weer sporten.

De belangrijkste reden is dat ik als uitkeringsgerechtigde geen bankaardappel wil worden en ik structuur wil aanbrengen in de dagen. Ik heb voorbeelden van mensen die in dezelfde situatie boos waren op de lucht, zo'n 30 kilo aankwamen, zich niet meer verzorgden, hun waak- en slaapritme omdraaiden doordat een gameverslaving de kop op stak en het zal duidelijk zijn dat ik dat ten alle tijden wil voorkomen. Nu heb ik er ook niet echt aanleg voor om mezelf te laten verslonzen, maar ik bereid me graag voor op dat wat er komen gaat. Zo zijn er ook nog talloze klusjes in en om het huis, zal het UWV misschien met een cursusje hier of daar komen, dus de eerste tijd kom ik wel door. En ja ik ga, ondanks dat ik mijn leeftijd tegen heb, er heel positief van uit dat ik nog wel ander werk vind, en anders heb ik al even voorzichtig gekeken naar vrijwilligerswerk.

Heb het even nagekeken, het is alweer 4 jaar geleden dat ik na 23 jaar wel klaar was met 3 tot 4 keer per week sporten. Ik zal de eerste tijd dan ook wel spierpijn krijgen, maar belangrijker is dat je als aan de kant gezette Untermensch het stofje endorfine die tijdens het sporten wordt aangemaakt wel goed kunt gebruiken, zeker ook als je het gladde pad van de sollicitaties moet gaan bewandelen en de afwijzingen die daar mee gepaard gaan zal moeten incasseren. En natuurlijk is het ook goed en gezond om aan lichaamsbeweging te doen, ook, of misschien wel juist, als beginnend bejaarde.