Simone!

"Ik ben een vakvrouw, gewoon een vakvrouw", zong Brigitte Kaandorp in de ironisch bedoelde voorstelling "Brigitte: De Musical". Maar natuurlijk geldt het wel voor Brigitte als cabaretière. Het geldt ook zéker voor Simone Kleinsma, wiens voorstelling "Simone!" ik gisteren met vriend Harry heb bezocht. Het is een, zoals ze dat zelf vertelde, kleine voorstelling. Simone die begeleid wordt door pianist Bernd van den Bos, dit keer geen glitters en veren, geen danspasjes, maar liedjes en verhalen.

De rode draad door de voorstelling heen is de tijd die verglijdt, en Simone zingt niet de makkelijkste liedjes, maar iedere noot is zuiver en elk woord verstaanbaar, bovendien zijn de losstaande nummers, sommige nieuw, andere vertaald of geleend van o.a Adèle Bloemendaal en Drs. P. toch op organische wijze met elkaar verbonden, en het doet me weer beseffen hoe mooi de Nederlandse taal kan zijn. Mooie aangrijpende liedjes worden afgewisseld met jolijt en ook de actrice Kleinsma zien we natuurlijk terug in de verbindende verhaaltjes.

Het liedje wat me het meest ontroerde was "Wonderlijk", het gaat er over dat ze in het stadsgewoel plotseling haar moeder ziet, die overleden is, alles lijkt stil te staan, want hoe kan dat nou, dat is toch wonderlijk? Maar ook het van Corry Brokken geleende lied "Voor Mijn Dochter" is in het licht van Simone's leven een prachtig moment in de voorstelling. Zulk soort intieme voorstellingen mag Simone zeker vaker maken.

Simone met pianist Bernd