These shoes are made for walking

Gisteren was ik bij mijn moeder op visite, ik had wat boodschappen voor haar gedaan. Net voor oud en nieuw was ze geveld door een vrij zware griep, maar het gaat alweer een stuk beterder. We spraken er over dat het dit jaar alweer 12 jaar geleden is dat mijn vader is overleden, en toen zei ze "Weet je nog dat ik de eerste schoentjes heb van je vader die hij als kind heeft gedragen?" Ik wist dat, die had hij ooit van zijn moeder, mijn oma, gekregen en die zijn altijd bewaard gebleven. "Wil jij ze hebben?" vroeg mijn moeder.

Ik antwoordde dat ik ze graag zou willen hebben, maar of ze ze niet liever gewoon zelf wilde houden. Nee, ze stonden in een hoekje op haar slaapkamer, en ik zou er vast een mooi plaatsje voor hebben.

Mijn vader is geboren in 1924, dus het zijn heel oude schoentjes en ik ben er ontzettend blij mee, ik vind het heel waardevol en ik heb ze een mooi plekje gegeven in de kast waar nog meer zaken staan van mijn ouders en grootouders die waarschijnlijk niet veel waard zijn, maar qua gevoelswaarde niet te taxeren zijn. Zo staat er achter de schoentjes mijn eerst glazen(!) zuigelingenfles, daar ben ik ook zeer aan gehecht. Saskia en Serge zongen het al jaren geleden: 'Het zijn de kleine dingen die het doen'.

De kast met nostalgische prullaria, w.o. mijn zuigelingenfles en nu dus
ook mijn vaders eerste schoentjes.