Coming of age

Als er één genre is in films, series en boeken waarin ik me in alle emoties laat meevoeren dan is dat het zogenaamde 'coming of age-genre'. Jonge mensen op weg naar de volwassenheid. Je hoeft psychologisch niet diep te graven waarom dat is, ik heb die periode zelf enigszins overgeslagen. Van klein kind af aan ben ik altijd al een soort mini-volwassene geweest. Ik was nooit een kind-kind. Ik weet nog dat ik als kind bewust reageerde op zaken zoals de volwassenen vonden dat een kind zou moeten reageren, om aan hun verwachting te voldoen. En de tijd dat ik mijn coming of age jaren had wilde ik, om mezelf staande te kunnen houden, juist zo min mogelijk opvallen. Ik stak mijn energie in het 'lezen' van mensen om mijn plaats te bepalen. Van dat laatste heb ik nu nog steeds profijt. Hoogsensitiviteit, daar had toen nog niemand van gehoord. Je was dan gewoon een softy, een watje.

Daarom spreken coming of age verhalen me naar alle waarschijnlijkheid aan, om op die manier toch wat van die wereld, welke grotendeels aan mij voorbij is gegaan, mee te krijgen, en zoals gezegd ik laat me gewillig en graag meenemen in het verhaal. Zo ook van de week bij de film 'The Perks Of Being A Wallflower' die op de tv kwam. Zo'n geweldig mooi, ontroerend, lief en tegelijkertijd grappig verhaal waar ook een duister randje aan zit. De film komt uit 2012 en gaat over Charlie (Logan Lerman) die, naar later blijkt door zijn verleden, moeite heeft met het sluiten van vriendschappen. Hij wordt opgenomen in de vriendengroep van Sam (Emma Watson) en Patrick (Ezra Miller) die allemaal hun eigen strijd(jes) hebben met de weg naar het volwassen worden.

Ik heb intens van deze film genoten en kan 'm iedereen aanraden.

                                                               Trailer van de film 'The Perks Of Being A Wallflower'

Emma Watson, Logan Lerman en Ezra Miller