Vakantiedag in (semi) eigen stad

Omdat lieve vrienden op vakantie zijn, en hun buurvrouw tot afgelopen donderdag voor hun kat kon zorgen, heb ik me opgeworpen om die taak de laatste vier dagen van hun vakantie op me te nemen. Voor mij een kleine moeite, met één metroritje ben ik in een korte tijd bij hun woning in Rotterdam. Ze hadden ook aangeboden dat ik die dagen in hun huis zou kunnen verblijven, maar zo in m'n eentje in 's andermans huis voelt voor mij niet zo fijn, en zo is het ook prima. De wandeling van de metro naar hun woning is door een geweldig leuk stukje Rotterdam, dat verveelt nooit. Gisteren was het weer zo heerlijk dat ik besloot na de kat verzorgd te hebben 's morgens een wandeling te maken.

De Euromast is dichtbij en daar aangekomen zag ik dat beneden in de mast een gelegenheid is om iets te gebruiken. Met één hoofdbeweging gooide ik mijn haar los, en dacht, ik doe eens gek. Koffie met wat lekkers, ik had er zin an. Daarna ben ik het park in gewandeld achter de Euromast. Een heel mooi, en ondanks dat het midden in de stad ligt, rustig stukje groen. Het park heeft de naam: 'Het Park', je moet er maar opkomen. Vervolgens de meer dan mooie Parklaan op gelopen, met aan weerskanten prachtige monumentale panden, en via de van Vollenhovenstraat de Westersingel op en de Witte de Withstraat in, waar ik in 1993 nog een half jaar in een zijstraat (Zwarte Paardenstraat) heb gewoond. En plotseling liep ik in de stad. Ik. In de stad. Op zondag. 'Kom, kom' zullen zij die me kennen zeggen, 'dat geeft toch niet, het is niet alsof je gaat winkelen op zondag, want dat is alleen maar voor mensen zonder enig perspectief in hun leven. Dat heb je zelf altijd luid en duidelijk verkondigd'.

Ik heb dus wel gewinkeld. 'Wat zeg je?' Ik heb dus wel gewinkeld. 'Ik versta je niet hoor.' IK HEB DUS WEL GEWINKELD!!!! IK. OP ZONDAG.
Ja mensen, it's the world gone mad. Trump president van de VS, Duitsland zet het homohuwelijk in als verkiezingsstunt, Nederland glijdt af naar een rechtse regering met de bijbel in de hand, en ik heb gewinkeld op zondag, en zelfs nog dingen aangeschaft ook. Ik die openlijk aan de verstandelijke vermogens heb getwijfeld van mensen die dat deden toen ik nog werkte en het steevast opvang van de uitgestotenen van de maatschappij noemde, welzijnswerk, waar voor mij destijds de geringe vergoeding van een dubbel uurloon tegenover stond, maar daar deed je het niet voor je deed het uit naastenliefde voor je medemens. En nu behoor ik tot diezelfde ordeloze troep. Het kan verkeren, zei Bredero al. Ik zag heus de meelijwekkende blikken van het verkooppersoneel wel, maar ook dat er heel veel hippe en leuke mensen door de stad liepen, vrolijk en onbekommerd genietend van het weer en elkaar, en die vrolijkheid sloeg dan weer over op mij. Jammer dat de koopzondagen vanzelfsprekend worden afgeschaft als er zo'n bijbelvast kabinet gaat komen. Hoewel, hun verkiezingsbeloftes worden nu al door de gristenen verloochend, dus zo'n vaart zal het niet lopen. God jawel, maar geld verdienen gaat voor, ook op zondag. Dat Jezus ooit wild van boosheid eigenhandig een tempel schoon veegde, omdat daar op zondag handel werd gedreven, daar hebben we het maar niet over

Maar goed, omdat ik zelf nu toch ook van God los was heb ik meteen maar gedaan wat ik zo één keer in de vier, vijf jaar doe, ik heb een zak patat van Bram Ladage gekocht en op een plekje in de zon opgegeten. Alle hoop is voor mij nu toch verloren, dan kon dit er ook nog wel bij. Na deze toch wel vreemde en tegelijkertijd ontspannen lange middag in de stad bepakt met tassen weer dezelfde route terug gelopen, onderweg een kleine versnapering gekocht om in Het Park gezeten op een bankje te nuttigen om vervolgens in het huis van de vrienden even op adem te komen en te kroelen met de kat, zijn retirade te verschonen en hem voorzien van eten en vers water. Alles bij elkaar voelde het als een vakantiedag.

Het Park.

Parklaan.

Mijn voormalige woning voor 6 maanden in 1993 Zwarte Paardenstraat hoek Witte de Withstraat. 

Patat van Bram, zo eens in de vier, vijf jaar.