Licht en dekking hoog

Deze maand begint het theaterseizoen weer, en er liggen weer heel leuke voorstellingen in het verschiet waar ik natuurlijk via mijn blogje verslag van zal doen. Maar een mens kan nu eenmaal niet naar alle voorstellingen, er moet met het oog op de financiën keuzes gemaakt worden, en dan moet er gestreept worden in de uitgezochte voorstellingen, wat ik met pijn in het hart doe, want ik gun de theatermakers die zo hard aan een voorstelling werken allemaal een volle zaal. Ook, of misschien wel juist, hen die nog aan het begin van hun carrière staan, of voor het eerst in het theater. Dat is de reden waarom ik dit theaterseizoen ook bewust voor een aantal voorstellingen heb gekozen op basis van de omschrijving in de brochure, en niet per se op naam van de uitvoerende(n).

Gelukkig zendt de Nederlandse televisie en met name BNNVARA regelmatig cabaretvoorstellingen uit, sommigen heb ik in het theater gezien, en anderen niet, zodat ik alsnog voor mij nieuwe voorstellingen kan zien. Dit weekend waren het er twee. Op zaterdag de voorstelling "Licht" van Youp van 't Hek, en zondag "Dekking Hoog" van Patrick Laureij. Meteen ook een al gevestigde naam en iemand die al zo'n 11 jaar meeloopt, maar pas zijn eerste solo theatervoorstelling speelde.

Op Youp verheug ik me altijd, onder het mom goede wijn behoeft geen krans ga ik zitten en laat me vermaken om de manier waarop hij, veelal via een oude vriend die als een rode draad door het verhaal loopt, tegen de wereld aankijkt en zaken relativeert of zich juist boos maakt over situaties en gebeurtenissen. Het was de eerste reeks voorstellingen na zijn zware operatie, en zonder daar in te zwelgen stipte hij het zo nu en dan even aan met ook de nodige zelfspot. Ik heb er, zoals ik ook verwachtte, erg van genoten.

Patrick Laureij had ik al eens in een praatprogramma gezien en ik moet eerlijk zeggen, ik was niet meteen enthousiast. Zijn manier van praten mag dan helemaal van nu zijn, ik was er niet zo van gecharmeerd, maar toch, ik vind dat met cabaret iedereen een kans verdiend die zijn nek uitsteekt en op een podium gaat staan om mensen met woorden te vermaken. Ik heb er geen spijt van gehad, ik was aangenaam verrast door zijn show, die stoere houding en repetitief taalgebruik, wat daar blijkbaar bijhoort, zijn in goede balans met de momenten als hij zelf die hele façade van stoerdoenerij weer genadeloos onderuit haalt en zijn kwetsbare onzekere kant laat zien. Ik vond het jammer dat slechts 50 minuten van de show werden uitgezonden. Dat is een goed teken, het smaakt zeker naar meer.

Youp van 't Hek

Patrick Laureij