Keerpunt

Zo heel af en toe hoort men het mij nog wel eens zeggen: "Ja, maar ik ben natuurlijk import". Daarmee bedoel ik dat ik geboren en getogen in Den Haag ben, en van mij niet verwacht kan worden dat ik alles maar weet van de regio Capelle/Rotterdam. Een stoplap natuurlijk, maar het is zo fijn om anderen, en vooral mezelf, aan mijn Haagse afkomst te herinneren. Toch was afgelopen november het keerpunt. Niet dat ik dat toen bewust zo heb ervaren, het besef kwam onlangs.

Ik had vorige week samen met mijn zus de grote doos met oude foto's bekeken. Ik had zelf een heleboel foto's van heel vroeger, en daar is vorig jaar een hele stapel bijgekomen uit het bezit van onze moeder. Die heb ik er zonder te kijken ingedaan, omdat ik het toen niet het moment vond om ze te gaan bekijken. Te vroeg. Nu was dat moment er wel, en we hebben ons er een hele middag mee vermaakt. Herinneringen van de één riepen weer herinneringen van de ander op. We waren weer even terug in de tijd en beleefden al die fijne momenten weer.

Toen ze weer weg was heb ik nog een tijdje langs 'memory lane' gelopen en bedacht opeens, terugrekenend, dat het in november 2017 was dat ik precies net zolang in de regio Capelle/Rotterdam woon als dat ik in Den Haag gewoond heb. En nu, 3 maanden later, dus officieel langer dan in Den Haag. De stoplap mag ik dan eigenlijk niet meer gebruiken, maar pin me er niet op vast. Na Den Haag heb ik anderhalf haar in Capelle gewoond, en vervolgens 7 jaar in Rotterdam op 2 adressen om weer naar Capelle terug te keren waar ik nu sinds april 2000 woon, wat mijn geboorteadres nog steeds het adres maakt waar ik het langst gewoond heb, maar ook dat gaat nu langzaam ingehaald worden.

Het ouderlijk huis in Den Haag zoals het er heden ten dage uitziet. Het portiek achter de boom, de bovenste etage rechts.