Gezelligheid

Gisteren een heel gezellige dag  gehad. 's Morgens naar Den Haag afgereisd om mijn lieve voormalige collega Nel te bezoeken die aan het eind van het jaar hoopt 90 jaar te worden. Ik heb het al eens eerder gezegd, en zeg het weer, 90 worden zoals Nel, ik teken ervoor. Wat een heerlijk mens, 40 jaar geleden werkten we samen en die vrouw is qua zijn totaal niet veranderd. Het is altijd een feest om bij haar op bezoek te gaan. We kletsen honderduit en Nel is van alles op de hoogte. We hebben afgesproken dat ik van de zomer weer ga om fijn samen bij haar in de tuin te zitten.

's Avonds was ik uitgenodigd bij vrienden Rick en Chris om een hapje te eten en hun nieuwe keuken te bewonderen. Ook altijd gezellig, we kennen elkaar zo goed, we hebben aan een half woord genoeg. Van een heerlijke maaltijd genoten bereid in de prachtige nieuwe keuken en ook weer lekker bijgekletst. 

Dit soort dagen met fijne mensen, daar kan ik intens van genieten!

Sequel

Vandaag, 2 april, is het de Internationale Dag van het Kinderboek. Het is tevens de geboortedag van één van de grootste verhalenvertellers voor kinderen, Hans Christan Andersen. Belangrijk om bij kinderboeken stil te staan, zeker in een tijd waarin boeken weer worden uitgebannen, veelal uit gelovige en fascistische hoek, nu ook weer in de Week van de Lentekriebels.

Laat ik beginnen met vooral de hand in eigen boezem te steken betreffende de kast die ik bij VidaXL heb besteld. Ik resumeer nog even, de kast zou vrijdag worden geleverd en jawel, 's avonds stond de bezorger voor de deur met één doos, maar de complete kast bestaat uit twee dozen. Ik heb die bezorging toen niet aangenomen omdat ik het idee had dat als er eenmaal 'afgeleverd' was aangevinkt ik nooit meer een tweede doos zou ontvangen. Maar lang verhaal kort, het kan inderdaad zo zijn dat één kast, bestaande uit twee dozen, tóch in twee bezorgingen geleverd gaat worden. Daarvan kreeg ik pas zaterdag in de namiddag bericht van VidaXL.

Zaterdagavond werd doos twee bezorgd, maar doos één niet. Men heeft niet de connectie gemaakt. Wél heeft men per abuis de niet bezorgde doos ook als afgeleverd aangeklikt. Doos één staat dus gewoon bij bezorger Packs ergens, maar het is een heel zang en dans gebeuren om die doos weer hier te krijgen. Ik heb, op alfabetische volgorde, mailcontact gehad met Aldrin, Ivan, Jerald, Lorenz en Natasha, waarin ik telkenmale heb uitgelegd dat ik een halve kast heb en dus die andere doos graag wil hebben. 

Ik heb het vermoeden dat men niet terugleest in de mailgeschiedenis. Ik heb een formulier moeten uitprinten en die moeten invullen, inscannen en doormailen dat ik toch écht dat ene pakket niet heb ontvangen, ook al staat ie wel als zodanig geregistreerd. Ik kreeg de vraag of ik het alsnog geleverd wil hebben of geld terug. Halve kast, mensen! Daar hebben zowel ik als zij niets aan. En dat pakket met uniek nummer plus mijn naam en adres staat, volgens mij, nog steeds bij Packs. 

Het laatste wat ik teruggekoppeld heb gekregen is dat ze er naar streven om het pakket binnen zes werkdagen te leveren óf zodra ze een update van de bezorger hebben ontvangen. Ik ben een geduldig mens en wacht af, maar hoezo kan zo'n faux pas, nogmaals, waar ik zelf de aanzet toe heb gegeven vanwege gebrekkige communicatie, niet eenvoudiger hersteld worden? Ik heb zo het bange vermoeden dat Packs het immers geweigerde pakket weer terugstuurt naar VidaXL, die het vervolgens weer gaat verzenden via Packs naar mij.

De humor zit er natuurlijk in dat precies dat waar ik bang voor was en wilde voorkomen, een halve kast geleverd krijgen terwijl een hele kast wordt afgestreept, mede door mijn eigen toedoen, maar ook door de onoplettendheid van de bezorger, bewaarheid is geworden. Maar dat men niet even van de gebaande paden kan afwijken om het soepel en snel op te lossen door logisch na te denken gaat mijn verstand te boven.

25 jaar

Vandaag, 1 april, is het natuurlijk de Internationale Dag van de Grap. April Fools Day zeggen ze in Engelstalige landen. Over de oorsprong ervan zijn verschillende speculaties, maar hoe dan ook, waakzaamheid blijft geboden vandaag.

Vandaag is het tevens een dag voor mij om even stil te staan en om te zien. Het is precies 25 jaar geleden dat ik in mijn huidige woning ben komen wonen. Het is meteen ook het adres waar ik, tot nog toe, het langst gewoond heb. Dat zal ook wel zo blijven, want probeer dat op mijn leeftijd nog maar es in te halen. Daarnaast woon ik hier zo prettig dat ik besloten heb er uitgedragen te willen worden, dat is gelijk een uitdaging omdat de draai in het trappenhuis van het gebouw moeilijk, of zeg maar niet, te maken is met een kist. Ik weet dat van een overleden buurvrouw die ze rechtstandig er uit hebben moeten balanceren. 

25 Jaar geleden woonde ik in de Orchideestraat in Rotterdam en had destijds een verloofde die erg van verandering in huis hield en uiteindelijk ook van huis. Het interieur en de stoffering waren al helemaal veranderd sinds verloofde was ingetrokken. Vrienden Letitia en David waren in die tijd ook nogal van de verhuizing en waren weer neergestreken in Capelle waar ze eerder al vandaan kwamen. "Er zijn nog woningen beschikbaar", deelden ze mee. Wij zijn toen gaan kijken en vonden de straat en de huizen aan de buitenkant wanstaltig. Dus nee, dat gingen we niet doen. Tot het moment dat we bij hen op visite kwamen en hun woning van binnen zagen. Geweldig! Een maisonnette met een grote lanai, flinke keuken en boven drie kamers, ruime kasten en fijne badkamer. Waar ik woonde was ook een maisonnette, maar de keuken was anderhalf keukenkastje groot en de douche bevond zich in iets wat volgens mij ooit een kast was, daarnaast was er een gaskachel voor enkel beneden. 

Conclusie; dit wilden we wel. Verloofde ging meteen de andere dag bellen en we konden kiezen uit verschillende maisonnettes. Kom daar nu na 25 jaar nog es om! Het werd er één op een hoek met aan beide kanten uitzicht op een miniparkje met vijver. Het was binnen twee weken geregeld. Ik woon er dus nog steeds, maar verloofde is na anderhalf jaar vertrokken om nieuwe horizonten te gaan ontdekken. Ik had wel al zo'n flauw vermoeden dat het geen eeuwigheidswaarde had en na een eerdere ervaring stond deze woning wél op mijn naam, zodat ik sindsdien de van Zsa Zsa Gabor geleende oneliner poneer: 'Ik ben heel goed in het huishouden, na een scheiding houd ik het huis'. 

Zoals gezegd, ik woon er prima naar mijn zin, het is echt mijn save place waar ik me senang voel. Voormalig verloofde wilde toen we net gesetteld waren met de meubels kort geleden aangekocht voor de eerdere woning alweer andere meubels. Ik ben vrij plooibaar, maar er zijn grenzen en dit vond ik er één, het was tevens ook één van de vele rode vlaggen die steeds vaker in mijn gezicht zwaaiden. 

Er is best wel wat veranderd aan het interieur en de stoffering in de afgelopen 25 jaar, zoals u op onderstaande foto's kunt zien, maar er zijn items die nog steeds hetzelfde zijn, gewoon omdat ik ze nog steeds oké vind. Ondenkbaar in de belevingswereld van verloofde toen. Ach, we zijn niet allemaal eender, en ik hoop dat verloofde het geluk heeft gevonden. Ik wens iedereen altijd het beste. Het huis heb ik, ere wie ere toekomt, door doortastend handelen van verloofde, ik ben niet zo van de verandering en had waarschijnlijk nog steeds in de Orchideestraat gewoond. 

De woonkamer in 2000.

De woonkamer in 2025.

Samen met teckel Jet op 1 april 2000 de eerste avond in de nieuwe woning.